Vanochtend werd ik wakker en de dekens dreunden

de buurvrouw zwaaide zonder glimlachen

het regende niet, de zon scheen zelfs een beetje

toch regende het

Ik fietste naar mijn werk, ik fietste mensen tegemoet 

en ik dacht zou jij het zijn

hier begint het, hier splijten we

een zoem in je oor die niet verdwijnen zal

een harde noot kraakt alleen

Ik verlangde een regenboog

iets om aan vast te grijpen

dichtbij te komen, een stil hopen

een omarmen tot we verzachten

een geliefde die ook heus weet

dat ze wat ze zegt pijn doet en

dat pijn niet oplost, niet verdraagt

Kunnen we wat hard is verzachten

vasthouden tot we ombuigen, inzien, toegeven

dat wat gezegd niet over ons gaat

een hoop die liefheeft, beter weet, loslaat

niet barsten zal



Ik fietste door stille, trillende straten 

kunnen wij dat, denk je

kunnen wij nog samen?

0