Ken je die grap dat je een huis koopt om van je fundaverslaving af te komen? Ha-ha. Je zou denken dat het kopen van een huis na maanden, soms jaren zoeken ervoor zorgt dat je huizenplatform funda volledig links laat liggen. Huis gevonden, dag funda! Het tegendeel blijkt waar: na het kopen van een huis begint het pas.

Een leuk doorkijkje naar de keuken. Die prachtige witgeschilderde houten vloer op de bovenverdieping. Een diepe achtertuin met een perenboom. Die leuke, vierkante ruitjesramen. Dat knusse hoekje waar dat ene kunstwerk prachtig zou hangen.

Och, wat is er veel moois te zien op funda.

Waar mijn vriend het voetbalnieuws op de voet volgt, weet ik precies wat de vierkante meterprijs is van dat zojuist te koop gezette herenhuis in die leuke buurt in onze stad. Ik verwachtte dat mijn obsessie met binnenkijken in andermans huizen zou afnemen nadat ik mijn eigen, fijne huisje in een gezellige binnenstad bemachtigde (lees hier meer over de zoektocht en hier meer over de tegenvallers die daarna volgden).

Gek genoeg verergerde de situatie.

Ik checkte funda dagelijks, soms zelfs meerdere keren. In het begin om mezelf ervan te verzekeren dat ik het juiste huis voor de juiste prijs op het juiste moment uit de markt had gehaald. Pure kwelling. Daarna om binnen te gluren bij leuke huizen in de buurt. Om te kijken hoe anderen wonen. Of dat ene huis dat er vanbuiten zo charmant uitziet ook vanbinnen leuk is. Om inspiratie op te doen voor mijn eigen inrichting.

Het verbaast me dan ook niets dat 80% van alle funda-bezoekers niet serieus op zoek is naar een woning.

Nog leuker dan rondkijken in je eigen buurt of stad, is fantaseren over een ander leven in een andere stad. Zo kijk ik graag virtueel rond in Utrecht, Den Haag (lekker dicht bij het strand) en Deventer (ooit een heel leuk weekend doorgebracht). Volkomen nutteloos, want de kans dat ik er ga wonen is klein. Ik wíl helemaal niet verhuizen. Waarom is het dan toch zo fijn om weg te dromen bij huizen die je nooit zult bewonen, die misschien zelfs buiten je (financiële) bereik liggen?

Het kan een vorm zijn van escapisme; een verlangen om aan de huidige realiteit te ontsnappen. Niets lekkerder dan tijdens kantooruren even naar funda klikken om je hoofd te vullen met huizen in plaats van to do’s. Of bij de zoveelste lekkage je kop in het zand steken door nieuwbouwprojecten te bekijken. Maar het kan je ook een nuttig kijkje in een mogelijke toekomst geven, vertelt filosoof Marjan Slob:

‘Fantasie is misschien niet echt, maar wel degelijk reëel. Voel je het verschil tussen die twee? Fantasie hoort tot een verbeeldingswereld waarvan we vooraf accepteren dat die niet echt is. Maar toch heeft het een duidelijke invloed op onze materiële werkelijkheid.‘

Volgens Slob is fantasie een mentale proeftuin, waarin je verschillende situaties als het ware voorleeft. Hoe voelt het als je je voorstelt dat je aan die eettafel ontbijt? Bevalt het idee je om de deur uit te stappen en om de hoek meteen een leuk café tegen te komen? Wat zou je anders willen?

Iemand die inspeelt op dat idee is Lokke van der Wal van het populaire Instagram-account @droomtekoop (en inmiddels ook de gelijknamige podcast). Haar account is een ‘verzameling liefdesbrieven aan klushuizen’, zoals ze het zelf noemt. Ze verbouwde samen met haar man twee keer eerder een huis, maar ontdekte dat haar liefde voor oude woningen die nog wat liefde en aandacht nodig hebben niet verminderde.

Ze houdt funda nog steeds in de gaten en deelt de mooiste vondsten (waar je soms behoorlijk doorheen moet kunnen kijken) op haar account. Voor je fantasie is het een feestje om haar te volgen. Voor je het weet droom je erover om te gaan klussen in een voormalige drukkerij in hartje Den Bosch of een voormalige peuterspeelzaal uit 1960 in Opperdoes.

En dat fantaseren is dus best nuttig. Fantaseren over een hutje op de Drentse hei of een huis aan de Utrechtse grachten helpt je om je een andere werkelijkheid voor te stellen. En vervolgens te bepalen of die werkelijkheid je bevalt of niet. Misschien zijn er bepaalde aspecten die je onderdeel kunt maken van je huidige realiteit. Zonder daarvoor meteen naar een andere plek te verhuizen.

En wellicht kom je na het zien van al die andere huizen en potentiële woondromen tot de conclusie dat je nergens zo lekker woont als in je eigen huis. Waar ik bang was om mezelf met het checken van funda aan te praten dat ik toch een verkeerde keuze had gemaakt, merk ik dat het me vooral bevestigt in mijn keuze. Ja, er zijn tientallen, zo niet honderden andere mooie huizen. Waarin het vast heel prettig wonen is.

Maar geen enkel huis voelt zo thuis als het mijne. Met die fijne, ruime keuken, het schilderijtje aan de muur dat een goede vriendin voor me maakte en de regen die zo gezellig op het dak tikt als ik met de kaarsjes aan op de bank zit.

Het tikt nergens zoals thuis.

0